Kikkers, schurft en vieze paardendekens

Laatst was er een klant die gaf aan dat ze soms niet de juiste energie voelt om aan iets te beginnen.

Nou, dat herken je zelf vast ook wel eens.

Liggen er klusjes in huis te wachten waar je eigenlijk niet zo’n zin in hebt. Het naaien van de knoop aan je favoriete blouse, of glas wegbrengen naar de glasbak, of spullen die je gebruikt direct weer opruimen, want je denkt: dat doe ik straks wel ff.

Wat zou er gebeuren wanneer je deze dingen allemaal laat liggen. Niet doet?

Stapel word groter

❌ De zin wordt minder

❌ Je gaat er erg tegenop zien

Je kunt je voorstellen dat jouw lijst van to-do’s die allemaal nog op jou wachten om opgepakt te worden, in  je hoofd groter en dus steeds voller wordt.

Word je daar blij van denk je?

Zo had ik laatst een heel vervelend klusje. Ik moest de zomerdekens van mijn paard nog wassen. Ik stelde het steeds maar uit. Het is namelijk niet zomaar hop in de wasmachine. Nee, ik moet dan eerst de vieze plekken (lees mestvlekken) insmeren met groene zeep smurrie. Dat moet ik dan in de douchecabine doen.

Dat is dan al een vies klusje. Vervolgens zet je dit dan in een emmer te week. Das dan simpel. Maar daarna moet ik de deken uit het vieze water nemen en in een waszak overhevelen in de wasmachine. Het is allemaal niet veel werk, maar gewoon, tja, .. niet echt iets waarvan je denkt: ’Dat ga ik nou eens leuk even doen.’

Vooral ook nog eens, omdat ik achter was met de was. Jij achter met de was? Inderdaad ik was achter met de was. En ik zal je eerlijk vertellen waarom. We hadden schurft binnen ons gezin. Nou,. Dan kun je je lol op hoor. Maar niet heus. Je moet dan alle kleding die je niet op 60 graden kunt wassen, minimaal 3 dagen in afgesloten zakken doen.

Dat maakte voor mij dat ik serieus nog mijn best aan het doen was om de was weg te werken. En dus helemaal niet zat te wachten op zo’n vieze paardendeken. Immers moet ik daarna ook de wasmachine nog een keer schoon wassen. ‘Wanneer had ik dat dan nog moeten doen?’

Voor mij was de ‘schurft was’ het meeste belangrijk. Maar de ‘vieze paardendeken was’ de meest vervelendste. Ik heb een combi gemaakt van de onderste tips die ik je geef. Ik ben begonnen met de was die op 60 graden gewassen kon worden weg te draaien.

Ik maakte mijn was taak dus kleiner. Daarna begon ik aan de ‘vieze’ klus, het wassen van de zomerdekens van mijn paard. Dus ik slikte de kikker in. Vervolgens waren toen de 3 dagen in quarantaine over van de kleding in de zakken en kon ik dus nu verder wegwassen. Dat was toen nog een peulenschil.

Gelukkig maak ik wat andere dingen doen betreft goede keuzes en is mijn to-do lijst heel erg kort. Zit ik goed in mijn vel en heb geen heftige levensgebeurtenissen waar ik middenin zit. 

Maar stel:

  • Jij hebt veel om handen
  • Je hebt een lange lijst
  • Je zit ook middenin de verwerking van een heftige periode in je leven
  • Je hebt moeite met keuzes maken

Dan raad ik je het volgende aan om te doen:

✅ De stapel met klusjes kun je kleiner maken door te bepalen of je de klusjes wel belangrijk genoeg vindt. Zit er een klusje bij die inmiddels niet meer nodig is? Streep deze dan door op je klussenlijst.

Of je slikt de kikker in:

✅ Bepaal welke de klussen van je lijst de belangrijkste zijn, maar daarna kies je de meest vervelendste van de belangrijkste klus.

De vervelendste? Ja, inderdaad die. Weet je waarom?

Wanneer je de vervelendste klus hebt aangepakt dan valt alles wat er nog overblijft aan klusjes reuze mee.

Ga jij het ook eens proberen?

P.s.: Oh ja, de schurft is nu over. 🙏🏻

Geef een reactie