Zeker, het was even schrikken, toen mijn vriend me de foto’s van zijn zolderkamer via What’s app stuurde. Allemachtig, wat een zooi!, dacht ik. ‘Het staat vol met dozen vol met boeken’, vertelde hij. ‘Allemaal vanuit de tijd toen ik nog uitgever was.’ Nog steeds hoopte hij, ondanks tegenvallende verkoopresultaten op beurzen de laatste jaren, om al die boeken nog eens te kunnen verkopen. Dat gaat je niet meer lukken, dacht ik, maar ik hield me stil. ‘Niks mag zomaar weg,’ zo liet hij me stellig weten, ‘maar een beetje orde in de chaos zou best wel eens fijn zijn.’ Je begrijpt: mijn vingers jeukten om ermee aan de slag te gaan.
Zo nu en dan kaartte ik het aan, maar steeds opnieuw hield hij de boot af. De zolder opruimen deed hij liever zelf. Nee, nu nog niet. Ooit. Snel. Maar niet snel genoeg in mijn ogen.
HERINNERINGEN
Ik had de hoop al bijna opgegeven, maar toen ik hem onlangs voorstelde om zijn zolder aan te pakken, kwam er een aarzelend ‘ja’ ten antwoord. ‘Ik wil er ook wel eens doorheen’, zei hij, toch nog steeds een beetje huiverig.
Begrijpelijk. Het is al vervelend genoeg wanneer een vreemde jou helpt met opruimen omdat je daar blijkbaar zelf de kracht niet voor hebt. Maar wanneer je vriendin, nota bene een professional organizer, met jou gaat graven in jouw herinneringen die weggestopt op zolder liggen…
KARMA ?
Afgelopen weekend trokken we er enkele uurtjes voor uit. Niet dat ik verwachtte dat we daar genoeg aan hadden (want wat je in een half leven verzamelt heb je niet met half werk opgeruimd), maar er kon een begin worden gemaakt. Eerlijk is eerlijk, ik dacht, bij het openen van de deur wel even ‘hoe krijgt iemand het voor elkaar!’, al mag dat niet, want ik behoor natuurlijk professioneel te zijn. Maar dat ik, als opruimcoach, een vriend heb die zoveel rommel heeft verzameld… (nee, laat maar, ik zeg niets meer). Karma? 😉
VERGETEN FOTO’S
De zolderkamer, waarvan de deur nog maar amper open kon, lag bezaaid met dozen, boeken, tassen, kisten vol ondefinieerbaar (maar wel schoon) spul… Immens.
Stapels boeken verdwenen in dozen, klaar voor een verdieping lager, waar ze konden worden uitgezocht, gefotografeerd en op Facebook en Marktplaats te koop kunnen worden aangeboden.
Tassen, soms vol met ongeordende administratie, pennen, touwtjes, snoeren en stekkers, werden snel en zonder aarzeling gesorteerd en opgeruimd. Ik moet zeggen: hoewel hij me had laten schrikken wat betreft zijn ‘verzamelwoede’, verraste hij me positief met de snelheid waarmee hij afscheid van zijn ‘rommel’ wist te nemen.
Wel moest ik hem zo nu en dan aansporen verder te gaan. Verlokkingen liggen bij het opruimen namelijk op de loer. Zoals vergeten foto’s. Het is natuurlijk geweldig om daar doorheen te dromen, maar voordat je het weet ben je een half uur verder, ben je de ‘flow’ van het opruimen kwijt en mijmer je het liefst de rest van de middag lekker verder. Niet doen! Wegleggen en doorgaan. Die foto’s komen na afloop wel. Als beloning voor het geleverde opruimwerk!
GELD GEVONDEN
Wist je dat opruimen je, naast orde in de chaos, ook geld oplevert? Mijn vriend vond postzegels – soms losse, soms velletjes – terug. Prima bruikbaar (met een beetje bijplakken). Ook vond hij enveloppen (in diverse soorten en maten) nog in de originele verpakking. In soms wel drie verschillende doosjes of tasjes. ‘Als ik het niet kon vinden, kocht ik gewoon snel nieuwe’, gaf hij als verklaring.
Vandaar ook dat we op zolder ook drie ijzerzaagjes, twee hamers en diverse doosjes met schroefjes en spijkers vonden. ‘Tja’, klonk het enigszins beschaamd, ‘als een klusje in huis klaar was, verdween het gereedschap in een plastic tas op zolder. Vond ik het daarna niet meer terug, dan kocht ik wat ik nodig had voor een volgende klus gewoon opnieuw.’
Ook vond hij twee doosjes met visitekaartjes van zijn huidige communicatiebureau terug! ‘Vorig jaar heb ik nieuwe laten maken omdat ik de oude niet meer terug kon vinden’, bekende hij.
‘Wat heeft je dat gekost?’ vroeg ik.
‘Vijftig euro, denk ik. Misschien wel zestig.’ Hij had het schaamrood op de kaken. Zie hier, het bewijs: chaos kost geld. Orde levert geld op.
TEVREDEN EN BEKAF
Natuurlijk waren we enkele uurtjes later nog lang niet klaar. Ik wilde nog graag verder, had nieuwe energie gekregen. Mijn vriend was bekaf. Ik snap dat wel. Opruimen van een zolder is meer dan het opruimen van een zolder alleen. Al die opgeslagen herinneringen en vergeten momenten komen weer bij je terug. Ieder stukje papier dat je aanraakt, iedere tas die je opent, iedere doos met boeken die je rangschikt, het brengt je terug naar de tijd waarin je die spullen voor het eerst in handen had. Opruimen maakt je moe.
VERKOOP
Vandaag plaatste de voormalige uitgever, mijn vriend, een aantal foto’s van de opgediepte boeken op Facebook. Meteen verkocht hij twee pakketten van ieder elf boeken. Ieder pakket leverde hem 33 euro op, waarmee het opruimen van de zolder hem niet alleen orde in de chaos, maar ook geld heeft opgeleverd.
En mocht jij, naar aanleiding van deze blog, ook wel interesse hebben in zijn boeken, wees gerust: hij heeft er nog zat. Dus koop ze allemaal. Voor het verdiende geld heeft hij bovendien allang een passende bestemming gevonden, maar hij wil me nog steeds niet vertellen wat. Sommige ‘zolderkamergeheimen’ blijven zelfs voor mij nog even duister (maar ik krijg het er wel uit, hoor ;-)).
Wil jij ook graag opruimen? Neem dan nu contact met me op. Ik help je graag.