Op 21 maart, toen we gingen stemmen voor een nieuwe gemeenteraad, mochten we ook advies uitbrengen over een wet waarmee onze privacy al dan niet geschaad gaat worden. Big Brother is watching you, me and everybody.
Ook ik ben een ‘big brother’. Tenslotte verzamel ik ook gegevens. Daar ontkom je als ondernemer niet aan. Denk aan de mailadressen voor mijn nieuwsbrief. Mailadressen die ik uitsluitend gebruik voor mijn mailings. Dat is al zo vanaf het begin. Maar nu moet ik dat ook nog eens duidelijk vastleggen in een AVG. Een verplichting die mij wordt opgelegd omdat mensen bang zijn dat er anders onzorgvuldig met hun gegevens wordt omgesprongen.
De Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) is de nieuwe wet op de gegevensbescherming in de Europese Unie. De AVG vervangt de Richtlijn inzake gegevensbescherming die in 1995 in werking is getreden. Hoewel in de AVG veel van de beginselen uit deze richtlijn zijn terug te vinden, is de strekking van deze nieuwe wetgeving ambitieuzer. Een van de opvallendste veranderingen is dat personen op grond van de AVG meer zeggenschap hebben over hun persoonsgegevens. Daarnaast moeten organisaties die persoonsgegevens verzamelen, verwerken of analyseren aan veel nieuwe verplichtingen voldoen. De AVG geeft de nationale toezichthouders ook meer bevoegdheden om aanzienlijke boetes op te leggen aan organisaties die inbreuk plegen op de nieuwe verordening.
Natuurlijk snap ik die bezorgdheid van ‘de burger’, maar vanuit mijzelf weet ik al heel goed dat ik voorzichtig moet zijn met gegevens van een ander. Tenslotte heb ik niet alleen mailadressen, maar schijf ik ook zorgplannen over cliënten. Dat is nog veel gevoeliger informatie dan een mailadres. Tenslotte worden mailadressen heel gemakkelijk door de mensen zelf ‘weggegeven’. Want wie vult er niet eens een enquête in en laat dan een mailadres achter omdat er een mooie prijs gewonnen kan worden?
Kortom: ook voordat de verplichting kwam, ging ik al zeer zorgvuldig met de gegevens van mijn klanten om. Gewoon omdat ik vind dat dat hoort. Het hoort bij mijn ondernemerschap, bij mijn persoon, bij de integriteit die hoort bij mijn beroep.
Daarom ook vertel ik zelfs mijn partner niet eens wie nu exact mijn klanten zijn. Hij hoort me praten over WMO 1 en WMO 2, maar kan daar geen gezichten, geen namen, geen adressen bij krijgen. Gewoon omdat ik vind dat het niemand – zelfs hem – niets aangaat waar en voor wie ik mijn werk verricht. Privacybescherming. Omdat mijn werk dat van mij vraagt, omdat mijn cliënten mogen weten dat deze gevoelige informatie bij mij en de andere hulpinstanties blijft en dus niet ‘op straat’ komt te liggen.
Natuurlijk is het voor mij weer allemaal extra werk om een AVG te schrijven en dit op mijn website zichtbaar te maken. Vooral omdat wat erin staat voor mij al zo vanzelfsprekend is. Maar ik kan me ook voorstellen dat jij, mijn (potentiële) klant je toch afvraagt – met alle verhalen over cybercriminaliteit en verkoop van mailadressen voor fishing en andere oplichterspraktijken – wat ik met jouw gegevens doe. Niets dus.
Weet dat jouw privacygevoelige informatie bij mij veilig is. Heel veilig. Ik ben de lieve Big Brother die als een grote broer (zus) op jou past. Precies zoals je dat ook van een professional mag verwachten. Bij mij ben je veilig. Tot grote ergernis van mijn partner, soms, die dan verzucht ‘waarom zeg je niet gewoon hoe ze heten? Ik ken ze toch niet; maar het praat wel veel gemakkelijker dan WMO 1 en WMO 2.’ Nou, daarom niet!